Antena jednokierunkowa emituje lub odbiera fale radiowe głównie w jednym kierunku. Koncentruje swoją energię w określonym kierunku, co jest korzystne w przypadku komunikacji dalekiego zasięgu, gdzie sygnały muszą być skupione w określonym punkcie.
Antena jednokierunkowa, często nazywana anteną kierunkową, została zaprojektowana w celu wydajnego przesyłania lub odbierania fal radiowych w jednym kierunku. Ta funkcja sprawia, że nadaje się do zastosowań, w których wymagana jest ukierunkowana komunikacja na duże odległości, takich jak łącza komunikacyjne typu punkt-punkt lub komunikacja satelitarna.
Antena kierunkowa to taka, która bardziej efektywnie emituje lub odbiera fale radiowe w jednym lub kilku kierunkach, zwykle poprzez skupianie sygnału w określonym kierunku lub w określonym zakresie kątowym. Taka konstrukcja pozwala na zwiększenie siły sygnału i zasięgu w pożądanym kierunku, minimalizując jednocześnie zakłócenia z innych kierunków.
Różnica między anteną dookólną a anteną jednokierunkową (lub kierunkową) polega na ich charakterystyce promieniowania. Antena dookólna emituje lub odbiera fale radiowe równomiernie we wszystkich kierunkach wokół niej, na wzór kuli lub wzoru w kształcie orzecha włoskiego. Natomiast antena jednokierunkowa skupia swoje promieniowanie lub odbiór w jednym głównym kierunku, często przypominając stożek lub wąską wiązkę.
Fale jednokierunkowe odnoszą się do fal, które rozchodzą się głównie w jednym kierunku, na przykład do skupionej transmisji anteny jednokierunkowej. Z drugiej strony fale dookólne rozchodzą się równomiernie we wszystkich kierunkach od swojego źródła, przypominając kulisty lub kołowy wzór propagacji. Terminy te są często używane w kontekście anten i propagacji fal elektromagnetycznych w celu opisania charakterystyki kierunkowej sygnałów.