De resolutie van grondradar (GPR) verwijst naar het vermogen om kleine kenmerken of objecten in de ondergrond te onderscheiden en op te lossen. Resolutie in GPR wordt meestal beschreven in termen van verticale en horizontale capaciteiten. De verticale resolutie wordt bepaald door de bandbreedte van het radarsignaal en heeft betrekking op het vermogen van het systeem om kenmerken op verschillende diepten op te lossen. De horizontale resolutie wordt beïnvloed door factoren zoals de afstand tussen de antennes en systeembewegingen tijdens het verzamelen van gegevens, waardoor de helderheid en details waarmee kenmerken lateraal kunnen worden onderscheiden, worden beïnvloed. Het bereiken van een hoge resolutie in beide dimensies is essentieel voor het nauwkeurig in kaart brengen en interpreteren van ondergrondse structuren en afwijkingen in GPR-onderzoeken.
De resolutie van GPR verwijst naar het vermogen om gedetailleerde beelden of profielen van ondergrondse kenmerken te leveren op basis van reflecties van radargolven. De resolutie wordt beïnvloed door factoren zoals de frequentie van de radargolven, het systeemvermogen en de gevoeligheid, en de eigenschappen van ondergrondse materialen. Hogere frequenties bieden over het algemeen fijnere details en een betere resolutie, maar dringen minder diep door in de bodem of andere materialen. De resolutie van GPR is essentieel voor toepassingen zoals archeologie, geologie, civiele techniek en het in kaart brengen van nutsvoorzieningen, waarbij nauwkeurige beeldvorming van ondergrondse structuren en anomalieën essentieel is voor besluitvorming en planning.
De diepte waarop de grondradar (GPR) effectief kan doordringen en voor nuttige reflecties kan zorgen, hangt af van verschillende factoren, waaronder de frequentie van de radargolven en de eigenschappen van het ondergrondse materiaal. GPR-systemen werken doorgaans op diepten variërend van enkele centimeters tot enkele meters, waarbij gespecialiseerde systemen in optimale omstandigheden diepten tot 15-20 meter kunnen bereiken. Voor het bereiken van diepte zijn mogelijk laagfrequente radarsystemen nodig met een hoger vermogen en gevoeligheid, afgestemd op specifieke onderzoeksdoelstellingen en omgevingsomstandigheden zoals bodemvocht en geleidbaarheid.
Het bereik van de grondpenetrerende radar (GPR) verwijst naar de afstand waarover radargolven effectief de ondergrond kunnen binnendringen en reflecties kunnen detecteren. Dit bereik wordt beïnvloed door factoren zoals de frequentie en kracht van de radargolven, de materiaaleigenschappen van de grond of het object dat wordt bestudeerd, en omgevingsomstandigheden zoals vochtgehalte en geleidbaarheid. GPR kan werken over een bereik van centimeters tot enkele meters en levert gedetailleerde beeldvorming en analyse van ondergrondse kenmerken en structuren in toepassingen zoals archeologie, civiele techniek en milieumonitoring.