Het verschil tussen synthetische apertuurradar (SAR) en aan de zijkant gemonteerde luchtradar (SLAR) ligt voornamelijk in hun beeldresolutie en data-acquisitiemethoden. SAR verkrijgt beelden met een hoge resolutie door gebruik te maken van de beweging van de radarantenne over een doelgebied om door middel van signaalverwerkingstechnieken een grote antenne-opening te simuleren. Hierdoor kan SAR gedetailleerde beelden produceren, ongeacht de fysieke grootte van de radar. SLAR daarentegen vertrouwt op een vaste, aan de zijkant gemonteerde antenne die op een vliegtuig of satelliet is gemonteerd en die continue radarbeelden van de grond vastlegt. De resolutie van Slar wordt beperkt door de fysieke grootte van de antenne en de hoogte ervan, waardoor deze qua beelddetails minder nauwkeurig is dan SAR.
Synthetic Aperture Radar (SAR) is een geavanceerde vorm van radar die wordt gebruikt om gedetailleerde beelden met hoge resolutie van landschappen, structuren en objecten te maken. Met behulp van de beweging van het radarplatform (zoals een vliegtuig of satelliet) simuleert SAR een grote antenne-opening, waardoor gedetailleerde beelden kunnen worden geproduceerd via geavanceerde signaalverwerkingstechnieken. SAR kan wolken, vegetatie en zelfs sommige landoppervlakken binnendringen, waardoor consistente beeldvormingsmogelijkheden worden geboden, ongeacht weersomstandigheden of verlichting.
Zijwaarts gerichte luchtradar (SLAR) wordt voornamelijk gebruikt voor brede bewaking en kartering. Het legt continu radarbeelden vast van het terrein grenzend aan de vliegroute van een vliegtuig of satelliet. SLAR is nuttig voor toepassingen zoals het in kaart brengen van grote geografische gebieden, het monitoren van veranderingen in het milieu, het detecteren van schepen op zee en het uitvoeren van verkenningsmissies. Hoewel de resolutie niet zo hoog is als die van SAR, is SLAR waardevol om snel en efficiënt een brede dekking te verkrijgen.