Een radarkoepel in een vliegtuig is een beschermende afdekking of behuizing waarin radar- en communicatieantennes zijn ondergebracht, terwijl elektromagnetische signalen met minimale interferentie worden doorgelaten. Het heeft doorgaans een aerodynamische vorm om de weerstand te minimaliseren en is ontworpen om hogesnelheidsvluchten en verschillende weersomstandigheden te weerstaan. Vliegtuigradomes zijn van cruciaal belang voor het behoud van de radartransparantie en de antenneprestaties en beschermen tegelijkertijd gevoelige apparatuur tegen omgevingselementen.
In een radarkoepel bevinden zich radar- en communicatieantennes die elektromagnetische signalen uitzenden en ontvangen. Deze antennes zijn verbonden met de radar- en communicatiesystemen van het vliegtuig, waardoor functies mogelijk zijn zoals weerradar, terreinkartering, luchtverkeersleiding en communicatie met grondstations of andere vliegtuigen. De radarkoepel zelf fungeert als een beschermende barrière die deze antennes beschermt tegen aerodynamische krachten, weersgevaren zoals regen en ijs en UV-straling, waardoor een betrouwbare werking onder alle vliegomstandigheden wordt gegarandeerd.
Radomes worden geclassificeerd op basis van hun vorm, grootte en beoogde toepassing. Veel voorkomende classificaties zijn onder meer neusradomes, die op de neuskegel van het vliegtuig zijn gemonteerd om de weerradar en navigatieantennes te huisvesten, en dorsale radomes, die zich bovenop de vliegtuigromp bevinden om antennes voor satellietcommunicatie te huisvesten. Radomes kunnen ook worden geclassificeerd op basis van hun werkfrequentiebereik, structureel ontwerp (bijvoorbeeld een- of meerdelige constructie) en hun vermogen om omgevingsomstandigheden te weerstaan die specifiek zijn voor lucht- en ruimtevaarttoepassingen.
Voor radomes worden verschillende materialen gebruikt, afhankelijk van factoren als elektromagnetische transparantie, mechanische sterkte, gewicht en duurzaamheid. Veel voorkomende materialen zijn onder meer glasvezelversterkte kunststoffen (FRP), koolstofvezelcomposieten en speciale polymeren. Deze materialen zijn geselecteerd vanwege hun vermogen om radartransparantie over specifieke frequentiebanden te behouden en tegelijkertijd voldoende structurele integriteit te bieden om vliegspanningen, inclusief aerodynamische belastingen en temperatuurschommelingen, te weerstaan. Geavanceerde radarmaterialen (RAM’s) kunnen ook worden opgenomen in radome-ontwerpen om radarreflecties te minimaliseren en de stealth-mogelijkheden van militaire vliegtuigen te verbeteren.